We waren al een tijdje aan het repeteren voor de nieuwe productie ‘Recht van Spreken’, toen de regisseur vroeg wie er wel of niet een speelrol zou willen hebben. We mochten hem daarover een mail sturen. Ik geloof dat ik wel vier keer gemaild heb.

Als ik voor een speelrol zou kiezen, dan stond voor mij vast, dat ik de dochter zou willen spelen. Maar als ik die rol zou krijgen, zou ik niet mee kunnen zingen met de prachtige nummers voor de jury, die we al volop aan het oefenen waren en waar ik langzaam verliefd op was geworden. Uiteindelijk heb ik toch maar de knoop doorgehakt. Ik ging voor de rol van de dochter.

Teksten en drijfveren

Ik was blij verrast toen ik ook daadwerkelijk deze rol kreeg. Vanaf dat moment zou mijn vrije tijd vooral bestaan uit het leren van teksten en het doorgronden van de drijfveren van de dochter. Ik heb alle teksten ingesproken op de spraakrecorder van mijn mobiel en luister deze vervolgens overal af: tijdens het strijken, wandelend in het bos en reizend in de trein (met oortjes in natuurlijk).

Ook repeteren we veel in kleine groepjes bij elkaar thuis en langzaam maar zeker gaat het stuk zich in mijn leven nestelen. Soms is het lastig om ervan los te komen en lijkt alles wat je ziet en meemaakt te verwijzen naar het bizarre verhaal van Recht van Spreken.

Natuurlijk leef je toe naar de uiteindelijke voorstellingen, maar het allermooist van theater maken vind ik het proces ernaartoe. Je begint met niks en aan het eind staat er een hele productie.

Zelfs wachten voor het toilet is leuk

De uren die je soms moet wachten tijdens repetities, die neem ik voor lief. Voor mij is theatermaken erg verslavend en ik heb wel eens geroepen, dat ik zelfs het wachten voor het toilet bij de kleedkamers leuk vind. Zolang je maar met elkaar bent, is gewoon alles leuk.
Music for All bestaat uit een groep mensen met dezelfde grote passie en dat schept een band. Het koor komt ook overal voor opdraven. Buiten zingen in de kou of regen? Extra repetities? We staan er. Allemaal.

We hebben onlangs het jaar met elkaar afgesloten met een gezamenlijk etentje. Dat was erg gezellig. We zijn gewoon graag bij elkaar. En volgens mij stralen we dat ook uit als we op het toneel staan.

Ik verheug me op alle repetities die nog gaan komen en op de vier voorstellingen in maart en april volgend jaar.

Gonnie Gerritsen

Klik hier voor tickets

Sinds anderhalf jaar ben ik lid van Music for All en ik heb een rol gekregen in onze nieuwe productie ‘Recht van Spreken’. Ik heb al vaker wat toneel gespeeld, maar dit mijn eerste ‘grote’ rol onder de regie van een gedreven en professionele regisseur in een echte productie. Het is hele klus om de teksten te leren en je rol met verve neer te zetten. Samenwerken met anderen aan een productie is heel leerzaam.

In het stuk speel ik de zoon. Het leuke is dat ik in deze rol karaktertrekken moet spelen die voor mij niet natuurlijk zijn en daarom is het lastig om de juiste emoties te spelen. Maar door een goede karakteranalyse probeer ik mijn karakter te doorgronden. En het maakt mij extra bewust van mijn (voor)-oordelen en drijfveren.

Leesrepetities

We zijn begonnen met het hardop lezen van het stuk onder leiding van de regisseur. Allereerst natuurlijk gewoon voorlezen en pas daarna gespeeld lezen. Tijdens de leesrepetities werd steeds duidelijker wat mijn rol is en wat de rol van de anderen inhoudt. Door de leesrepetities leerde ik het stuk op een andere manier dan bij mij thuis. Ik hoorde hoe de zinnen klinken, je ziet en hoort de medespelers en ik leerde de regisseur en mijn medespelers beter kennen.

Schuren en schaven

Het leuke is dat het stuk speciaal voor ons koor werd geschreven. Het zit heel knap in elkaar en met de muzikale arrangementen van onze dirigent Christan wordt het een prachtige schouwspel. Elke keer wordt aan de productie geschuurd en geschaafd om straks samen met alle andere koorleden te kunnen schitteren. Samen met anderen zingen is al geweldig, maar ik vind het extra leuk en een eer om een rol te mogen spelen.

Het is keihard werken, maar heel erg leuk en leerzaam. En ik verwacht dat we straks onze toeschouwers ook een boeiende ervaring kunnen bieden!

Willem Kruithof

Klik hier voor Tickets

In maart en april 2016 zijn er vier uitvoeringen van onze nieuwe productie Recht van Spreken. Dit originele muziektheaterstuk is geschreven door regisseur Wim Sanderse. Dirigent/componist Christan Grotenbreg maakte er prachtige nummers bij.

Waar gaat het over?
Een gezin als dertien in een dozijn. Een vader, moeder, zoon en dochter.
Een huis vol geluk en geen wolk aan de lucht. Maar niets is wat het lijkt.
Vader heeft zich jaren geleden in één van de kamers van het huis opgesloten en leeft daar sindsdien een teruggetrokken bestaan, onder toeziend oog van moeder en Walter.
Niet tevreden met de herinneringen en de opvoeding die zij hebben gekregen, nemen zoon en dochter het heft in eigen hand en klagen hun vader aan, in de hoop hem te kunnen straffen voor hun eigen mislukkingen.
Onder leiding van rechter, advocaten en jury ontplooit zich een bizar familiedrama, waarvan zij allen denken de winnaar te kunnen zijn.

Tickets
Tickets: bestellen via dit speciale formulier of aan de zaal.

Christan is sinds een aantal jaren de dirigent en pianist van ons koor, maar daar houdt het niet mee op; hij componeert ook veel van onze koorstukken, zowel tekst als muziek.

Toppunt van leukigheid

Christan heeft de afgelopen weken veel geschreven, arrangementen gemaakt, optredens begeleid, les gegeven op de Musical Academie in Arnhem en voor Music for All een orkestband gemaakt voor het nummer Walter; een van de koorstukken voor de voorstelling ‘Recht van spreken’.  Er is veel variatie in zijn werkzaamheden, maar het ‘toppunt van leukigheid’ is toch wel thuis in zijn studio stukken schrijven en inspelen. Live spelen is ook geweldig, maar dat geeft een heel ander soort druk. Dat heeft hij vooral nodig om te pieken, om alert te blijven.

 Klassieke ondertoon

Als Christan een stuk wil schrijven, bijvoorbeeld voor onze voorstelling, probeert hij zich in te leven in het personage. Daarna gaat hij muziekstijlen beluisteren en nadenken, onderweg in de auto motiefjes bedenken en daarna, in de studio, komt er ‘bijna vanzelf’ een tekstje. Symboliek, het spel van woorden, daar houdt hij van.  Soms is er een eerste regel in een bepaalde sfeer, daar gaat hij dan op door. Christan wordt ook geïnspireerd door klassieke componisten. Veel van zijn muziek heeft een klassieke ondertoon. Dit komt  voort uit zijn jeugd en natuurlijk door zijn muziekstudie. Naarmate hij ouder wordt gaat Christan meer houden van klassieke muziek. Poëtische muziek met emoties vindt hij ook prettig. Hij gaat contrasten niet uit de weg.

Een veilige omgeving

Hij vindt het soms moeilijk om ‘voor’ het koor te staan. Eigenlijk wil hij er liever tussen staan, maar dat werkt niet. Vanuit enthousiasme en perfectionisme wil Christan dat het op zijn manier gebeuren gaat. Hij wil graag één zijn met het koor, maar ook overbrengen wat hij met het stuk voor ogen heeft. Christan vindt veiligheid heel belangrijk bij ons koor. De koorleden moeten zich vrij voelen om te uiten wat ze vinden en willen. Hij wil het iedereen naar de zin maken. Al moet er natuurlijk wel een productie op de planken komen.

Stevige kost met luchtige tussendoortjes voor een hongerig publiek

In de toekomst wil Christan graag zelf een stuk schrijven. Zelf schrijven dwingt om creatief te zijn. Maar de komende periode gaan we hard aan het werk met ‘Recht van spreken’. Dit wordt een voorstelling die iedereen echt moet gaan zien. Je krijgt een kijkje in een ogenschijnlijk doorsnee gezin, waarin alle personages een bijzondere ontwikkeling doormaken. Het concept is bedacht door Wim Sanderse die ook het script heeft geschreven. Teksten en muziek zijn naadloos met elkaar verbonden en nemen je mee in een adembenemende rechtszaak. Geen voorstelling met vrolijke danspasjes, maar een pittig familiedrama waarbij de toeschouwer actief gaat meedenken en oordelen. Stevige kost met luchtige tussendoortjes voor een hongerig publiek.

Christan, bedankt voor dit boeiende gesprek.

Irene Roodhuizen (koorlid)

Tickets via deze link of aan de zaal

Thee, whisky, koffie, nog meer koffie, een rode jurk, een kindertekening en een rechtszaak. Zie hier wat ingrediënten voor een zeer aangrijpend theaterstuk.
Ik ben er trots op hieraan mee te mogen doen. Het zal een hele uitdaging worden, maar met onze dynamische regisseur Wim en briljante dirigent/musicus Christan zullen we vast een heel eind komen. 

Ook acteren

Na jaren van slechts zingen in een “gewoon” koor, ben ik sinds maart 2012 lid van dit leuke theaterkoor. Met name de kans om ook te acteren leek me een mooie stap vooruit.

Mijn rol in het nieuwe stuk is er één van aanklager. Zoals ik het zie natuurlijk geen echte karakterrol. Ik zie het zelf meer dat ik als aangever fungeer, waardoor ik mijn medespelers kan laten schitteren.

De juiste toon

Met kleinere groepjes hebben we al diverse malen het stuk besproken en wat uitgespeeld. Ook in mijn huis, waardoor helaas voor moeder geen whisky werd geschonken, maar waar de koffie rijkelijk vloeide.  Het gaat nog een hele kluif worden om de juiste toon te pakken te krijgen. Maar aan onze inzet zal het niet liggen. Flarden tekst spoken regelmatig door je hoofd en je betrapt je er soms op, dat je Wim’s zinnen ook in het echte leven als de jouwe gaat gebruiken.

Er zullen nog diverse maanden komen, waarbij ik ’s nachts wellicht in paniek wakker schrik, omdat ik m’n spreektekst niet meer weet en me plots realiseer dat er ook nog muziekteksten in dat hoofd van mij moeten zitten.
Maar in ieder geval heb ik er onnoemelijk veel zin in!

Marianne Zeilmaker

Ons nieuwe theaterstuk ‘Recht van Spreken’ is geschreven door regisseur en schrijver Wim Sanderse. Christan Grotenbreg heeft hier prachtige muziekstukken bij geschreven. ‘Recht van Spreken’ is een muziektheaterstuk over een bizarre rechtszaak in huiselijke kring.

De oprechtheid van onervaren spelers

Wim vertelt dat hij graag met minimaal een grote voorstelling per jaar bezig is. ‘Ik geniet vooral van het maakproces, het bezig zijn met een voorstelling’. Wim is geëngageerd, wil graag iets vertellen. Zijn voorkeur gaat uit naar werken met amateurs. Hij geniet van de stappen die gemaakt worden door onervaren spelers, door hun oprechtheid. ‘Mooi om te zien hoe mensen zichzelf overstijgen’.

Tekst in combinatie met muziek

Wim heeft de voorstelling ‘Recht van Spreken’ een paar jaar geleden geschreven; eigenlijk voor een ander gezelschap, maar op dat moment kwam het niet tot spelen. Nu kreeg hij de kans het stuk opnieuw uit de kast te halen en samen met Christan, een gepassioneerd muzikant, componist en tekstschrijver en het koor Music for All de voorstelling op het toneel te brengen.
“Mijn schrijfstijl is vrij uitbundig en talig. Om ervoor te zorgen dat de toeschouwer dit kan blijven volgen, is het heerlijk om de mogelijkheid te hebben muziek te gebruiken. Dit stelt me in staat om een gevoel of richting op het publiek over te brengen in een vorm die ze meer kennen en die daar in sommige opzichten beter in is dan alleen tekst. De instrument-keuze, het arrangement, de stijl; dit roept onbewust al zoveel op bij een kijker, dat ze veel ontvankelijker worden voor de boodschap tussen de tekstregels door. Christan heeft een enorm talent om dat wat ik wil zeggen om te zetten in muziek. En het is al vaak gebeurd, dat ik teksten aan heb moeten passen of gewoonweg kon schrappen, omdat hij in staat was dit beter naar een nummer te vertalen.”

Het gezin als inspiratie

Op mijn vraag waar hij de inspiratie voor het stuk vandaan heeft vertelt Wim over zijn fascinatie voor het gezin als groep: opgegroeid in een klassiek gezin waarbij de ouders nog bij elkaar waren, maar omringd door scheidingen van ouders van vrienden zag Wim, dat een gezin eigenlijk iets fascinerends is. Wat er ook gebeurt… er blijft een band bestaan. Je komt nooit los van elkaar. Het is een gedwongen groep vanaf het moment dat je geboren wordt, en je bent altijd tot elkaar veroordeeld. Al is het alleen al door fysieke eigenschappen.
Verder haalt hij zijn inspiratie uit vele andere bronnen, van het exposeren van de problemen van het gezin op t.v. tot een foto van een rechtszaal, met de verdachte in een kooi, omgeven door mooie, warme gordijnen… bijna huiselijk, maar toch…

Schrijven is eigenlijk verschrikkelijk

Dan het daadwerkelijke schrijven: ‘Eigenlijk is schrijven verschrikkelijk. Met een leeg A4-tje voor je zitten tot je voorhoofd bloedt. Je hoort in je hoofd het verhaal maar dan moet je de juiste manier vinden om dit op papier te krijgen. Ik schreef vooral ‘s nachts. Eindeloos doorgaan… Het ruwe verhaal stond in een week, daarna begon het slijpen en schaven. Dat duurde ongeveer een jaar. Pas nu, nu we het met elkaar uitspelen, komt de definitieve vorm in zicht’.

To-do lijstje

Wat Wim nog op z’n to-do lijstje heeft: het mogen schrijven en regisseren van een stuk met acteurs, zang en een volledig orkest. Dat lijkt deze regisseur, schrijver en muziekliefhebber geweldig.

Een inspirerend gesprek.
Mooi dat iemand zo bevlogen en gepassioneerd kan vertellen over zijn werk en hobby. Ik voorzie een prachtige reeks voorstellingen in maart en april 2016. Niet te missen!

Irene Roodhuizen (koorlid)