We waren al een tijdje aan het repeteren voor de nieuwe productie ‘Recht van Spreken’, toen de regisseur vroeg wie er wel of niet een speelrol zou willen hebben. We mochten hem daarover een mail sturen. Ik geloof dat ik wel vier keer gemaild heb.
Als ik voor een speelrol zou kiezen, dan stond voor mij vast, dat ik de dochter zou willen spelen. Maar als ik die rol zou krijgen, zou ik niet mee kunnen zingen met de prachtige nummers voor de jury, die we al volop aan het oefenen waren en waar ik langzaam verliefd op was geworden. Uiteindelijk heb ik toch maar de knoop doorgehakt. Ik ging voor de rol van de dochter.
Teksten en drijfveren
Ik was blij verrast toen ik ook daadwerkelijk deze rol kreeg. Vanaf dat moment zou mijn vrije tijd vooral bestaan uit het leren van teksten en het doorgronden van de drijfveren van de dochter. Ik heb alle teksten ingesproken op de spraakrecorder van mijn mobiel en luister deze vervolgens overal af: tijdens het strijken, wandelend in het bos en reizend in de trein (met oortjes in natuurlijk).
Ook repeteren we veel in kleine groepjes bij elkaar thuis en langzaam maar zeker gaat het stuk zich in mijn leven nestelen. Soms is het lastig om ervan los te komen en lijkt alles wat je ziet en meemaakt te verwijzen naar het bizarre verhaal van Recht van Spreken.
Natuurlijk leef je toe naar de uiteindelijke voorstellingen, maar het allermooist van theater maken vind ik het proces ernaartoe. Je begint met niks en aan het eind staat er een hele productie.
Zelfs wachten voor het toilet is leuk
De uren die je soms moet wachten tijdens repetities, die neem ik voor lief. Voor mij is theatermaken erg verslavend en ik heb wel eens geroepen, dat ik zelfs het wachten voor het toilet bij de kleedkamers leuk vind. Zolang je maar met elkaar bent, is gewoon alles leuk.
Music for All bestaat uit een groep mensen met dezelfde grote passie en dat schept een band. Het koor komt ook overal voor opdraven. Buiten zingen in de kou of regen? Extra repetities? We staan er. Allemaal.
We hebben onlangs het jaar met elkaar afgesloten met een gezamenlijk etentje. Dat was erg gezellig. We zijn gewoon graag bij elkaar. En volgens mij stralen we dat ook uit als we op het toneel staan.
Ik verheug me op alle repetities die nog gaan komen en op de vier voorstellingen in maart en april volgend jaar.
Gonnie Gerritsen
Gonnie, heel herkenbaar wat je beschrijft; de saamhorigheid; het gezamelijk ergens naar toe werken. De sfeer onderling en er staan als er een verzoek is voor een optreden. Geniet ervan. Als ik in de gelegenheid Ben kom ik zeker naar jullie optreden.
Groet Hans Pasman.
Samen met enkele familieleden zijn wij ook van de partij!