Half maart gaat het dan echt gebeuren: dan staan we met zijn allen op de planken in Theothorne. De voorstelling ‘Recht van Spreken’ is weer een nieuwe stap voor ons als koor: een geheel nieuwe productie geschreven door onze regisseur en voorzien van prachtige muziek van Christan Grotenbreg, die al enkele jaren onze dirigent is.

Kicken

Je kunt je het misschien nauwelijks voorstellen, maar het is zo ontzettend kicken als we weer een nieuw stuk in moesten studeren; wat zou hij er deze keer weer van gemaakt hebben? Er staat straks echt prachtige muziek op de bezoeker te wachten. En ik ben blij dat ik vrijwel alle nummers mee mag zingen!

Laat dat nou net niet gelden voor een van de mooiste stukken: Walter. Dat is de naam van de persoon die ik speel: de butler, die al ruim 20 jaar alle ontwikkelingen van dit bizarre huishouden van zeer dichtbij meemaakt. En meer dan dat.
Muziek waar je kippenvel van krijgt. Ik zal het in dit nummer aan moeten horen. Als butler heb je nu eenmaal een dienend bestaan, nietwaar?

Via Bob Cratchit en Kleine Hans naar Walter

Het is ontzettend leuk en eervol om deze rol te spelen. En sinds de vorige productie – de popmusical Freudiana – ben ik er ook wel een beetje op vooruit gegaan. Daarin speelde ik de rol van Kleine Hans, een psychiatrische patiënt in het verpleeghuis van dokter Freudiana. En alweer wat langer geleden speelde ik Bob Cratchit in de sfeervolle kerstmusical ‘A Christmas Carol’ van Charles Dickens.

Elke keer is het weer spannend hoe je zo’n rol in gaat vullen. Je moet echt helemaal in de huid kruipen van de persoon die je speelt. En zelfs als je alle zinnen wel kunt drómen, moet er toch elke keer weer die emotie en onbevangenheid in zitten alsof je het voor de eerste keer speelt. Dat vind ik prachtig: die gespannen sfeer rond de voorstelling, het eindeloze repeteren, er voor zorgen dat het gevoel dat je er in wilt liggen ook echt overkomt bij het publiek. Zo’n weekend rond het optreden bén je gewoon die persoon!

En denk nou niet dat dat voor jou niet weggelegd is. Dat alleen mensen met járen ervaring dit soort dingen kunnen doen. Sterker nog: ik ben pas acht jaar geleden gaan zingen. Tot die tijd vond ik het doodeng om uit volle borst in een groep mensen te zingen. Ik ben begonnen bij mij in het dorp in een mannenkoor, met een mix van zang en gezelligheid. Dat smaakte naar meer! En in 2008 kwam ik bij Music for All terecht. De combinatie van zang en expressie spreekt me vooral aan, want ik twijfelde of ik naast mijn mannenkoor nog bij een ander koor zou gaan zingen, of toneel zou gaan spelen. Dit is de ideale combinatie. En ik heb er ook in mijn werk voordeel van. Spreken voor groepen, wat ik vaak moet doen, gaat me nog makkelijker af. En als ik op mijn werk zingend of neuriënd rondloop, worden anderen er ook weer vrolijk van.

Als je zingt, is het feest in je hersenen

De repetitie op maandagavond is elke week weer heerlijk. Je komt helemaal los. ‘Als je zingt, is het feest in je hersenen’ hoorde ik een keer van een neuroloog. Ik kan me er van alles bij voorstellen. Ik wil er nooit meer mee stoppen, een koor is toch echt de ideale omgeving daarvoor, zelfs als je een wat grotere rol hebt en je alleen moet zingen, of een dialoog moet doen. Uiteindelijk doe je het met elkaar, kan het ook alleen met elkaar. Dat maakt zingen en spelen bij Music for All voor mij zo speciaal !

Jeroen de Koe

Teaser van het prachtige nummer ‘Walter’ (hier nog alleen instrumentaal):